Jak bocianięta wyrzucone z gniazda

Autorka opisuje dramatyczne przeżycia wojenne swojej mamy, Wandy i jej rodziny, która na jesieni 1941 roku została bezlitośnie wyrzucona z własnego domu w Plikiszkach na Wileńszczyźnie i trafiła do obozu przejściowego w Mejszagole. Ich dom zajęła rodzina litewska, nie pozwalając zabrać absolutnie nic z dorobku ich całego życia. I tak dla 10-letniej Wandy nastały dni, miesiące i lata pełne upokorzeń, rozdzielenia z rodzeństwem i rodzicami oraz pracy ponad siły w służbie u Litwinów.

Książka doskonale obrazuje napięte stosunki polsko-litewskie w czasie II wojny światowej, z mistrzostwem oddaje życie polskich rolników na Wileńszczyźnie - ich trudną pracę, wojenne dramaty, wielką miłość i przywiązanie do ziemi ojczystej, a także wiarę w Bożą Opatrzność, która nie raz ocaliła im życie. Opisane wydarzenia nie tylko dostarczą Czytelnikowi wielu wzruszeń, ale też sprawią, że z większym szacunkiem pochylimy głowy nad mieszkańcami polskiej wsi.