Modlitwa kontemplacyjna

Ostatnia książka w dorobku Thomasa Mertona. Autor zakończył ją słowami, które stały się jego duchowym testamentem...
Modlitwa kontemplacyjna jest upodobaniem sobie pustyni, pustki, ubóstwa. Gdy człowiek zaczął już poznawać sens kontemplacji, intuicyjnie i spontanicznie poszukuje ciemności, nieznanej ścieżki ogołocenia, którą przedkłada ponad każdą inną drogę.
Człowiekiem kontemplującym jest ten, kto wolałby raczej nie wiedzieć niż widzieć.
Bez kontemplacji i wewnętrznej modlitwy Kościół nie może wypełnić swojej misji przemiany i zbawienia ludzkości. Bez kontemplacji stanie się sługą cynicznych potęg doczesnego świata, niezależnie od tego, jak gorąco jego wierni będą zapewnieni o swoim zaangażowaniu w walkę o królestwo Boże.
Bez prawdziwych, głębokich pragnień kontemplacyjnych, bez totalnej miłości Boga i bezkompromisowego pragnienia Jego prawdy religia nieuchronnie staje się narkotykiem.
Thomas Merton (1915-1968), amerykański trapista, mistyk, nauczyciel i kierownik duchowy, a także pisarz, malarz, fotografik. Interesował się systemami filozoficznymi Dalekiego Wschodu, prowadził dialog z wyznawcami religii niechrześcijańskich. Jest autorem wielu książek, m.in. Ślubu konwersacji, Posiewu kontemplacji, Mojego sporu z gestapo oraz Siedmiopiętrowej góry, należącej do klasyki literatury duchowej. Nakładem Wydawnictwa W drodze ukazała się w 2004 roku antologia Aby odnaleźć Boga.