Sakramenty i co z tego?

Zapis rozmów ojca Leona Knabita OSM z młodymi zbuntowanymi, opornymi, niewiąrzycymi i tym podobnymi - na temat sakramentów, Kościoła, życia... Mnich nie boi się żadnych pytań i nie twierdzi, że zna odpowiedź na wszystkie pytania. Ale na wiele pytań ma odpowiedź, nierzadko zaskakującą... Opowiada też ciekawe historie z własnego życia... Czy Pan Bóg interesuje się drobiazgami? Tak, bo dla wielkiej miłości nie ma rzeczy małych. Pan Jezus nigdy nie powiedział: "Ojej, jak was mało!”. Przeciwnie. Mówił: "Nie lękaj się, mała trzódko i idźcie na cały świat". "Trzeba dawać, żeby była miłość, i trzeba brać, żeby była pokora”. Jeśli jest tylko dawanie, to rodzi się arogancja i chamstwo, a jeśli jest tylko branie, to może zrodzić się podłość. Do przyjęcia sakramentu bierzmowania powinno się przygotowywać tylko te osoby, które chcą go przyjąć, a nie «całą klasę». Nie można bierzmować wszystkich, bo wtedy może się zdarzyć, że bierzmuje się też ludzi właściwie niewierzących. Nie wolno uprawiać lipy! Niestety często na bierzmowaniu kończy się formacja chrześcijańska człowieka, kończy się jego kontakt z Kościołem. Tymczasem bierzmowanie jest sakramentem dojrzałości chrześcijańskiej, a nie sakramentem pożegnania z Kościołem: "Zdobyłem ostatni świstek i teraz możecie mi podskoczyć". "Tam, gdzie jest dobry ksiądz, tam mniejszy jest antyklerykalizm, sekularyzm czy ateizm". Krytykowanie Kościoła, dyskusja na temat Kościoła wychodzą Kościołowi na dobre.