Dzienniki mojego życia

Dzienniki mojego życia Gustawa Zielińskiego – dzieło nieco zapomniane i niedoceniane – wreszcie trafia do rąk czytelników. Są to zapiski niebanalnego Polaka, poety i powieściopisarza, powstańca listopadowego, zesłańca, ziemianina-społecznika, bibliofila i mecenasa kultury, który szczegółowo upamiętnił jedynie garść epizodów swego życia, wypełniających jego codzienność między 1 stycznia a latem 1833 roku. Nie ma tu już i jeszcze wielkiej historii, której autor był uczestnikiem. Nie ma (już) opisów doli powstańca, nie ma (jeszcze) prezentacji życia Polaka na zesłaniu. Są wydarzenia banalnej codzienności – relacje ze spotkań z rodziną i przyjaciółmi, refleksje wokół przeczytanych książek i odbytych podróży. Ale jest też zawieszenie przybliżania zdarzeń, luka, którą autor dopełnił dopiero „po latach trzydziestu”. Z każdą kartą wzmacniane jest poczucie wkradającego się lub (może) świadomie wprowadzanego do dzieła chaosu. Z czego te zabiegi wynikały i  dlaczego jest to absolutnie unikatowe źródło – wyjaśnia przygotowana edycja.