Kanon biblii. Źródła, przekaz, znaczenie

Historia kanonu ksiąg świętych Starego i Nowego Testamentu jest niezwykle ważna i fascynująca. Jego kształtowanie się nie było jednorazowym aktem ani odgórnie narzuconą decyzją, lecz owocem żmudnego wielowiekowego procesu, który odbywał się najpierw w obrębie biblijnego Izraela, a następnie Kościoła apostolskiego i judaizmu rabinicznego. Księgi święte powstały z wiary i dla wiary, a więc tak samo istotne jak zapisy, było ich przekazywanie z pokolenia na pokolenie, a także indywidualne oraz wspólnotowe czytanie i rozważanie. Kolejny, 49. tom Prymasowskiej Serii Biblijnej wypełnia przestrzeń, która nie została dotąd w tej serii wydawniczej należycie zagospodarowana. Wprawdzie w kilku poprzednich publikacjach PSB problematyka kanonu była już podejmowana, ale w żadnym nie została rozwinięta tak obszernie i wyczerpująco, jak na to zasługuje. Ponieważ kanon Biblii ma integralny związek z chrześcijańską tożsamością, bo powinniśmy wiedzieć, z jakiej skały zostaliśmy wyciosani, nie sposób przecenić potrzeby i wartości tej książki. Ukazuje ona Biblię jako prawdziwą bibliotekę, wielce zróżnicowaną od strony kulturowej, historycznej i językowej, lecz stanowiącą jedność teologiczną. Jej trzonem jest zapis pamięci o stopniowym objawianiu się Boga, które osiągnęło szczyt w osobie i posłannictwie Jezusa Chrystusa. Sięgając po Biblię, powinniśmy wiedzieć dlaczego i jak powstawała, żeby przyjąć i docenić jej przesłanie jako mocno zakorzenione w wierze biblijnego Izraela i Kościoła apostolskiego. Właśnie dlatego jest ona godna wiary i pełnego zaufania, na jakie zasługuje, dzięki czemu możemy zasadnie uznać ją za bezpieczny drogowskaz dla naszego życia. Ks. prof. zw. dr hab. Waldemar Chrostowski Laureat Nagrody Ratzingera (2014) Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego