Mleko i miód

Bajki były już napisane, brakowało jedynie tytułu i nic nie przychodziło mi na myśl. Pewnego wieczoru, gdy rozmawiałam z Jezusem, przyszła mi do głowy pewna myśl i powiedziałam Mu: Bajki napisałam, żeby opowiedzieć o Twoim Królestwie, dlaczego więc Ty sam nie wybierzesz tytułu? Otworzyłam na chybił trafił Pismo święte, które trzymałam w rękach, i ujrzałam następujący tekst: Będziecie moim ludem, Ja zaś będę waszym Bogiem, abym mógł wypełnić przysięgę złożoną przodkom waszym, że dam im ziemię opływającą w mleko i miód, jak ją dzisiaj macie. A ja odpowiedziałem: Niech się tak stanie, Panie! (Jr 11,4-5). Byłam speszona. Oczekiwałam krótkiego wersetu, jednym słowem - jakiegoś pięknego tytułu! Jeszcze raz przeczytałam ofiarowany mi fragment. I jeszcze raz, i jeszcze raz. W końcu zaczęłam powtarzać tylko dwa słowa: mleko i miód, mleko i miód. Im częściej je powtarzałam, tym bardziej stawały się jasne, błyszczące, przepełnione radością. Wreszcie, tak jak prorok, powiedziałam: "Niech się tak stanie, Panie!" Odkryłam bogactwo znaczeń tych dwóch krótkich słów.

Mleko i miód: bezpośrednie odwołanie do Ziemi Obiecanej, do Raju!
Mleko i miód: odwołanie do dzieciństwa i do okresu szczęścia.

Mleko i miód są pożywieniem. Ja zaś lubię myśleć o osobach proszących w księgarni o pokarm dla ducha.

Mleko i miód są lekarstwem. Zimą, kiedy ktoś jest przeziębiony, podaje się mu szklankę mleka z miodem, mówiąc: Wypij, na pewno ci pomoże!
Bajki te podaję więc przede wszystkim temu, kto ma przeziębione serce. Mam nadzieję, że odrobina mleka z miodem rozgrzeje cię i uleczy twe serce.