Moja Afryka

Pięć lat spędzonych w drodze. Świat niemal cały objechany autostopem - cztery kolejne lata minęły od chwili gdy pisałem te słowa w przedmowie do tamtej książki. Kinga i Chopin świeżo po podróży na skrzydłach sławy rozrywani w całej Polsce. My w redakcji Poznaj Świat przejęci tym co się właśnie rodzi. Przytłoczeni ogromem tego co zapisała w swych zeszytach Kinga. Zauroczeni tym jak to napisała. I dylemat jak zmieścić to w książce Ona zrobiła to za nas. Parę miesięcy ostrej pracy. Z żelazną konsekwencją przeforsowała prawie wszystkie swoje czasem zrazu wątpliwe dla nas pomysły. Odkrywaliśmy ją na nowo delikatna wrażliwa dziewczyna - a tak dokładnie wiedząca czego chce. A potem gdy już miała tę książkę - dwa razy grubszą niż planowało wydawnictwo - z jej angielskojęzyczną wersją sama za kierownicą żółtego busa objechała pół Europy. Właściwie - chciała zrobić to w Ameryce powtarzając trasę przebytą z Chopinem ale nie dostała wizy Ona Ponury6 paradoks i ironia losu. Świat niemal cały objechany . Ale nie Afryka Wkrótce już wiedzieliśmy że nie odpuści chociażby tym razem miała tam pojechać sama. No i tak się stało. Żegnaliśmy ją z niepokojem. Czy to było przeczucie Nie raczej świadomość ryzyka. I ona przecież była go świadoma ale skoro dotąd zawsze tak szczęśliwie prowadził ja los Przez jakiś czas wyglądało na to że tak jak i tym razem. W tym co pisała czuło się że jest szczęśliwa. Ale Nie ma Kingi. Nie ma Jest przecież Prochy jej na wietrze w morskich falach. Wraca w uśmiech Malaiki. Żyje w jej pamięci przyjaciół rozrzuconych po całym świecie. I w myślach i w czynach - tych wszystkich wciąż nowych których inspiruje do pójścia Jej drogą. Z wiarą w ludzi i łaskawość losu. Nie nic się nie zmieniło. Przesłanie tej książki jest takie samo jak poprzedniej. Nie bójmy się marzyć. I marzenie te spełniać. Naprawdę wystarczy chcieć