O naśladowaniu Chrystusa

Dzieło O naśladowaniu Chrystusa było tą książką, która najbardziej ukształtowała sylwetkę duchową Świętej. Będąc dorastającą dziewczyną, Teresa czytała tę książkę z ogromnym zapałem, z podobnym zaangażowaniem oddawała się tej lekturze tuż przed śmiercią, a także polecała ją jednej z sióstr we wspólnocie. Chcemy przez to powiedzieć, że to słynne dzieło towarzyszyło Teresie prawie przez całe życie. A nie chodzi tu tylko o jego obecność w sensie moralnym, ale również i o tę w sensie fizycznym. Jest bowiem faktem, że Teresa nigdy się z tą książką nie rozstawała – w okresie letnim nosiła ją w torebce, a zimą w rękawie. W ten sposób, jak sama wyznała, O naśladowaniu Chrystusa stało się dla niej czymś nieodłącznym.
Teresa czytała O naśladowaniu Chrystusa w przekładzie i z komentarzem księdza Lamennais. Nie była to tylko zwykła lektura pobożnościowa, ale Teresa używała jej jako wsparcia ascetycznego w swoim wzrastaniu w życiu duchowym. Często po przyjęciu Komunii świętej powtarzała kilka tekstów jako akty strzeliste. Lektura tej książeczki pozwalała jej poznać znikomość rzeczy tego świata, i zrozumieć, w jaki sposób Bóg wchodzi w relację z duszami. Niektóre fragmenty dzieła do głębi ją poruszały.
Pewien fragment z Naśladowania upewnił Teresę w tym, że jej „Mała droga” jest miła Bogu: odczułam, że na niej znajduje się prawda i pokój (List 176). Czytała ją z ogromnym zapałem zarówno jako dorastająca dziewczyna, jak i tuż przed śmiercią, gdy zachęcała do jej lektury współsiostrę ze swojej karmelitańskiej wspólnoty.

Prezentujemy O naśladowaniu Chrystusa rozważaniami ks. Félicité Roberta de Lamennis, który swoje tłumaczenie dzieła zaopatrzył w komentarze do każdego punktu. W niniejszym wydaniu zostały one umieszczone zaraz po tekście Tomasza a Kempis.