Okruchy Świata

Każde spotkanie z człowiekiem jest jednocześnie poznaniem kawałka świata, który on sobą reprezentuje. Za każdym z ludzi stoi bowiem jego język, historia kraju, bogactwo kultury i przyrody.
Światowe Dni Młodzieży w Krakowie pozwala na spotkanie w jednym miejscu różnych kolorów świata, w którym żyjemy. To okazja, by na nowo odkryć bogactwo i piękno ziemi, która jest wspaniałym darem Boga dla wszystkich ludzi.
Blisko 100 krajów, których „okruchy” są przybliżone w tej książce, może pomóc w odkryciu mądrej lekcji spotkania się w Królewskim Mieście ludzi z całego świata.

Zamiast wstępu:

Trudne jest wędrowanie po świecie, kiedy nie doświadcza się gościnności gospodarzy, u których może się zatrzymać wędrowiec.
W tradycji wielu narodów, nie tylko chrześcijańskich, gościnność była uważana za szczególną cechę, która zachęcała do odwiedzania poszczególnych krajów czy pielgrzymowania do ich szczególnych miejsc kultu. Polska gościnność szlachecka towarzyszyła naszemu narodowi przez całe wieki. Gościnność to „kwiat cnót towarzyskich”, owoc cierpliwości i miłości chrześcijańskiej. Towarzystwo sąsiadów, przyjaciół i krewnych zawsze było mile widziane, a ich przybycie serdecznie przyjmowane. Pomimo pewnych wyrzeczeń dobrze dzieje się, kiedy gościnność jest powszechnie praktykowana.

Pomimo upływu czasu i zmian w relacjach międzyludzkich nadal dostrzega się w życiu społecznym ogromną potrzebę gościnności. Dziś wiąże się ona z wielością kultur, które dzięki powszechnemu procesowi globalizacji stykają się ze sobą i rodzą pilną potrzebę tolerancji, a także cierpliwego trwania obok siebie. Od gościnności narodów zależy w dużej mierze przebieg procesów migracyjnych na świecie, a także okazjonalnych spotkań międzyludzkich. Chrześcijańska myśl podkreśla prawo podróżnych do zachowania własnej tożsamości, przy jednoczesnym uszanowaniu tradycji i zwyczajów państw, które się odwiedza. „Osobowe bycie sobą” jest bowiem podstawowym prawem każdego człowieka wędrującego po drogach świata. Jan Paweł II wielokrotnie podkreślał, że dialog jest narzędziem budowania cywilizacji miłości i pokoju. Kilka słów wypowiedzianych w rodzimym języku, poznanie obyczajów i kultury odwiedzanego kraju – wszystko to stanowiło było elementem przygotowania się do odwiedzin. Miarą jakości dialogu jest gościnność wobec migrantów, a także zdolność samych migrantów do integracji. Gościnność jest więc niezbędnym warunkiem zaspokojenia wzajemnych potrzeb, które rodzą się w takim spotkaniu.