Panie, co chcesz, abym czynił?. Teologia powołania kapłańskiego i zakonnego. Studium na podstawie życia i pism Leona Jana Dehona

W bogatej literaturze teologicznej nie znajdujemy całościowego opracowania teologii powołania kapłańskiego. Jeszcze trudniejsze wydaje się znalezienie opracowań dotyczących integralnie ujętego powołania kapłana zakonnego. Podjęta w niniejszej publikacji próba wydobycia teologii powołania z myśli i życia Leona Jana Dehona okazała się zasadna.
Z pism Założyciela księży sercanów, odnoszących się do powołania, wyłania się konkretnie zarysowana sylwetka kapłana zakonnego (sercanina). Jest on:
- pokorny - w znaczeniu gotowości do zwyczajnych czynności duszpasterskich podejmowanych gorliwie;
- wolny od wypalenia i zniechęcenia - ten aspekt współcześnie mocno dotyka duchownych. W koncepcji Dehona nie istnieje pojęcie zniechęcenia i wypalenia duchowego jako stanu, który miałby ogarnąć kapłana choćby na krótki czas;
- kierujący się miłością - cnota miłości w życiu kapłana jest nadrzędną, gwarantującą dobre wypełnienie kapłańskich funkcji, niosącą satysfakcję i zadowolenie w różnych sytuacjach;
- ufny względem Kościoła i przełożonych;
- wierny modlitwie, zwłaszcza adoracji, która sprzyja przyswajaniu sobie uczuć Jezusa;
- zdolny do trafnego diagnozowania rzeczywistości społecznych. Zdaniem Dehona nie można dążyć do świętości bez odniesienia do rzeczywistości: "Kapłan musi być człowiekiem swojego czasu, zawsze opierającym się na Kościele, kolumnie i fundamencie prawdy, musi przemawiać językiem swojej epoki, pamiętając o studiowaniu ważnych problemów, które występują w narodzie".