Problematyka wykonawcza utworów organowych Feliksa Nowowiejskiego w świetle poglądów estetycznych kompozytora (+ CD)

Publikacja Ireneusza Wyrwy stanowi pierwszy od wielu lat liczący się wkład w badania nad organową twórczością Feliksa Nowowiejskiego w aspekcie interpretacyjnym. Autor analizuje poszczególne zagadnienia w szerokim kontekście warsztatu kompozytorskiego i wykonawczego tej wybitnej postaci świata muzyki. Takie potraktowanie przedmiotu jest bardzo potrzebne, ponieważ pozwala współczesnemu interpretatorowi na wybór właściwych środków wykonawczych. Rzecz w tym, że Nowowiejski żył i komponował na pograniczu epok stylistycznych, nacechowanych niechęcią awangardy do schyłkowego romantyzmu, czy raczej postromantyzmu, w którym zakorzenione są jego dzieła. Ponadto, pod wpływem ideologii Orgelbewegung, na początku XX wieku zmieniły sie kryteria techniczne i estetyczne w budownictwie organowym. Ekspresyjne organy symfoniczne o trakturze pneumatycznej, najwłaściwsze dla muzyki późno- i postromantycznej, znalazły się na cenzurowanym, a dominować zaczęły mechaniczne instrumenty neobarokowe. Ponieważ wpływy Orgelbewegung utrzymywały się bardzo długo, młodsze pokolenie organistów na ogół nie było świadome kryteriów estetycznych przyświecających muzyce postromantycznej. Niniejsza publikacja zwraca na to uwagę i może wydatnie pomóc w wyborze właściwych instrumentów, rejestracji w odpowiedniej interpretacji nie tylko dzieł Feliksa Nowowiejskiego, ale i innych twórców reprezentujących ten sam kierunek stylistyczny. Jej wartość podnosi bardzo interesujące nagranie, dowodzące nie tylko znakomitej orientacji Ireneusza Wyrwy w praktyce wykonawczej z przełomu XIX i XX stulecia, ale i jego nienagannej techniki, wysmakowanej wirtuozerii i wręcz nieokiełznanej fantazji artystycznej.