Średniowieczni dominikanie o Matce Bożej

Nie powstało dotąd żadne syntetyczne opracowanie teologicznego obrazu Matki Bożej zawartego w pismach Braci Kaznodziejów. Autor prezentowanej tu książki – dominikanin, profesor uniwersytetu Angelicum w Rzymie i członek Prezydium Papieskiej Międzynarodowej Akademii Mariologicznej – przedstawia po raz pierwszy tytułowe zagadnienie w jego wieloaspektowym kontekście. Z jednej strony ukazuje nowe, niezbadane do tej pory kwestie, z drugiej odsłania obraz Maryi wyłaniający się zarówno z literatury hagiograficznej, jak również z dominikańskiego kaznodziejstwa. Opublikowane tu teksty (część z nich ukazała się już w periodykach, głównie obcojęzycznych) usystematyzowane są w trzech częściach. Pierwsza, poświęcona została kwestiom będącym przedmiotem refleksji teologicznej w środowiskach dominikańskich. Warto podkreślić, iż o. Kochaniewicz wprowadza istotną korektę do utartej wcześniej opinii, mówiącej że dominikanie — aż do ogłoszenia przez Piusa XII w połowie XX wieku Niepokalanego Poczęcia dogmatem — byli zdecydowanymi przeciwnikami tej prawdy. Część druga to charakterystyka kaznodziejstwa maryjnego Jakuba z Voragine, Peregryna z Opola oraz św. Tomasza z Akwinu (w tym wyniki badań na temat autentyczności dwóch kazań przypisywanych Akwinacie). Ostatnia część książki dotyczy maryjnej pobożności dominikanów. Prócz źródeł, które były owocem refleksji środowiska akademickiego, analizowane są tu inne — adresowane do szerokiego gremium słuchaczy (sermones) oraz te, które były przeznaczone do prywatnej lektury wiernych (pisma hagiograficzne). Ostatni rozdział poświęcony został wkładowi dominikanów w rozwój modlitwy różańcowej. Publikację zamyka pierwsza, kompletna bibliografia średniowiecznej mariologii dominikańskiej. Książka winna zainteresować nie tylko historyków średniowiecza i samych mariologów, lecz wszystkich zainteresowanych dominikańską refleksją teologiczną.