Umierać w Chrystusie

FRAGMENT Trzeba umrzeć, żeby żyć [...] Zwycięstwo życia zaczyna się z chwilą śmierci. Chrystus myślał o swojej śmierci i zmartwychwstaniu. Porównanie życia doczesnego do ziarna pszenicy jest proste i przekonujące. Dotyczy ono każdego człowieka. Ziarno musi obumrzeć, aby wydać obfity plon, aby zwyciężyć śmierć. To jeden z wielkich paradoksów istnienia. Jezus, mówiąc o śmierci, zawsze mówił o życiu. W obumarciu ziarna kryje się tajemnica życia. Można to porównanie poszerzyć, dodając, że im jakość ziarna jest lepsza, tym jakość przyszłego życia pewniejsza. [...] Gdy gromadzimy się wokół trumny, dotykamy całym swoim jestestwem przerażającego i niedającego się ogarnąć rozumem misterium. Wielu filozofów i pseudofilozofów wygłosiło ogrom słów na temat życia, ludzkiego szczęścia, podając często gotowe i szczegółowe przepisy na nie. Wszyscy jednak zatrzymali się u progu owego przerażającego misterium, które stało się w tych dniach udziałem waszego nieodżałowanego ojca. Milczenie jest jedynie słuszną i godną postawą wobec niepojętej tajemnicy śmierci i wieczności. Jesteśmy jednak skazani na słowa, bo jesteśmy ludźmi. [...] Żyć wiecznie, żyć pomimo śmierci można tylko w Bogu i z Bogiem. Wasz dobry ojciec wierzył w Jezusa Chrystusa. Będzie więc żył pomimo to, że stoimy dzisiaj przy jego trumnie.