Życie Duchowe 103/2020 (Lato) Sumienie sumienia

Letni numer Życia Duchowego zatytułowaliśmy Sumienie sumienia, ponieważ zależy nam na refleksji nie tyle nad sumieniem, co nad czynnikami, które formują sumienie. Ten temat rodzi się z poczucia bezradności wobec ludzi tak mocno przeświadczonych o swojej racji, że ich sumienie przestaje być głosem krytycznie oceniającym ich wybory, a staje się wręcz przyklaskującym klakierem. Stąd pytanie, co i jak powinno budzić nasze sumienia.
W artykule otwierającym numer ks. Przemysław Marek Szewczyk, pisząc o biblijnej koncepcji sumienia, podkreśla, że fundamentalne dla niej jest poszukiwanie najgłębszego ja, w którym każdy z nas słyszy głos Boga i odkrywa zdolność rozpoznania prawdy o dobru i złu.
O sumieniu jako głosie Boga w duszy pisze też ks. Grzegorz Strzelczyk, zastanawiając się: Czy jesteśmy bliżej prawdy, gdy w Bogu upatrujemy bezpośredniego inspiratora owego wewnętrznego osądu [], czy też raczej powinniśmy mówić o pewnej czysto ludzkiej zdolności, która Boża jest o tyle tylko, że Bóg ją stworzył jako jeden z elementów człowieczeństwa.
Wacław Oszajca SJ w artykule pt. Gdyby nas piękniej kuszono przypatruje się sumienności sumienia kilku postaci Nowego Testamentu, które odegrały znaczącą rolę w życiu społecznym, politycznym, kulturalnym i religijnym ówczesnego społeczeństwa i takąż samą odgrywają dzisiaj. A wszystko, jak zawsze w esejach tego Autora, z poezją w tle.