Apokalipsa św. Jana. Listy do siedmiu Kościołów

Ostatnia księga Nowego Testamentu była zapewne bardziej zrozumiała dla pierwszych jej adresatów aniżeli do następnych pokoleń. Nawet liczne komentarze do niej i studia, jakie ukazały się dotychczas, nie zdołały zadowalająco wyjaśnić tej tajemniczej księgi.
Apokalipsa św. Jana dzieli się wyraźnie na dwie części: rozdziały 1-3 i 4-22. W pierwszej zawarte są listy do siedmiu Kościołów, które są w Azji (l ,4); na drugą zasadniczo składają się opisy wizji. Niektórzy autorzy rozróżniają w niej jeszcze dwa tematyczne bloki (4,1 - 11,19 i 12,1 -22,21). Liczne określenia, przenośne obrazy, symbole, jakie w tej księdze występują, spotyka się również w Starym Testamencie i w judaistycznej literaturze okresu międzytestamentowego, a niektóre także w innych źródłach starożytnego Bliskiego Wschodu. Ustalenie, czy autor zapożyczył je ze wspomnianych źródeł, wymaga szczegółowych badań w poszczególnych przypadkach.