Chleb na niedzielę. Komentarz do Ewangelii. Rok B

Ewangelia według św. Marka potrzebuje ponownego odkrycia. Jej zadziwiająca prostota kryje w sobie solidną strukturę teologiczną. Jej konkretność zobowiązuje do chodzenia po ziemi. Jej narracja rozgrywa się w ciągłym napięciu między tym, co przygodne, a tym, co absolutne. Św. Marek nie wypowiada osądów. Opowiada, a co najwyżej sugeruje. Fotografuje rzeczywistość. Z tego powodu czytelnik czuje się szczególnie wciągnięty w jego Ewangelię, czuje, że przemawia ona właśnie do niego. Można ją nazwać Ewangelią tego, co najistotniejsze. Dlatego tak wyraźnie zobowiązuje ona do zajęcia stanowiska.
Komentarz Alessandro Pronzato jest szczególnie cenny. Autor prowadzi czytelnika za kulisy wielkiego dramatu z wyjątkową siłą przekonywania; myśli, kocha i cierpi wraz z nim. Ma dość odwagi, aby swoją refleksję odnieść również do samego siebie.
Ewangelia według św. Marka zmusza do myślenia i do zaangażowania. Jeśli czynimy to z dobrym przewodnikiem, to jest to pierwszy krok do przeżycia jej jako tego, czym jest: ryzykiem, wyznaniem, przygodą.