Communio nr 2(146)/2005. Sakrament pokuty

Nie da się zaprzeczyć, że istnieje obecnie pewien kryzys sakramentu pokuty. Zmniejszyła się znacznie ilość penitentów nie tylko dlatego, że mniej jest osób praktykujących, ale także z tej racji, że katolicy uczęszczający dosyć regularnie na Mszę świetą znacznie rzadziej się spowiadają. Starsi spowiednicy pamiętają jeszcze dobrze długie kolejki przy konfesjonałach, zwłaszcza w okresie Wielkiego Postu i przed Bożym Narodzeniem, ale także w dni świąteczne, przed i podczas Mszy świetej. Słuchanie spowiedzi było więc dla kapłanów trudnym i wiele wymagającym od nich zadaniem, któremu musieli poświęcać sporo czasu i fatygi. Nie trzeba jednak obecnie sięgać do czasów poprzedzających Sobór Watykański II, albowiem nawet księża w średnim wieku mogli i mogą nadal stwierdzać, że chociaż mniej ludzi uczęszcza do kościołów, to przecież wzrosła znacznie liczba osób przystępujących do Komunii świętej.
Aktualny kryzys sakramentu pokuty staje się wyzwaniem zarówno dla penitentów jak i spowiedników. Tylko wtedy, gdy w konfesjonale zasiądzie szafarz Bożych tajemnic, alter ego Chrystusa, każdemu z nas będzie łatwiej podjąć zaproszenie do udziału w tajemnicy pojednania, które kieruje do nas Pan.