Duch, dusza i ciało

Duch, dusza i ciało… Troska o nie powinna być naszym priorytetem. Bóg stworzył nas W CAŁOŚCI, zbawił W CAŁOŚCI i chce nas w niebie W CAŁOŚCI. Opis stworzenia ukazuje czułość, z jaką Bóg powołał człowieka do istnienia. Wszystko na świecie powstało na Jego słowo, tylko człowiek został „ulepiony”: Boże dłonie zostały zaangażowane w nasze powstanie. Ten biblijny obraz pokazuje Boga, który pochyla się nad człowiekiem, z miłością go tworzy i, w inny sposób niż z pozostałymi stworzeniami, nawiązuje z nim bliską, zażyłą, relację (por. Rdz 2, 7). W czasach głębokich kryzysów i niepokojów coraz częściej zatracana jest, również w kręgach wspólnotowych, ta prawda, że zostaliśmy wezwani do troski o ducha, duszę i ciało oraz że te sfery wzajemnie na siebie oddziałują – że potrzebne jest integralne spojrzenie na człowieka.

   Tego życzę Tobie i sobie – przeżywania swojej integralności i jedności na różnych płaszczyznach: duchowej, fizycznej i psychicznej. I tego, by jedność odkrywana w ciele, duszy i psychice pogłębiona została przez spójność naszego życia codziennego z wyznawaną przez nas wiarą. By nie było rozdźwięku, by nie było rozdzielenia tego, co duchowe, od tego, co „zwykłe”, powtarzalne, pospolite. By nasza codzienność spleciona była na stałe z duchowością, by te rzeczywistości się wzajemnie przenikały.

(fragm. książki)