Kościelne prawo publiczne. Prawo konkordatowe

Rozważania zawarte w książce dotyczą skomplikowanej i frapującej problematyki ustalania relacji między dwiema społecznościami odmiennego typu - Kościołem i państwem - istniejącymi w tym samym społeczeństwie globalnym, do których, chociaż z innego tytułu, należą ci sami ludzie. Jakkolwiek każda z tych społeczności ma wobec nich własne zadania, to doświadczenia historyczne i współczesne wykazują, że z jednej strony istnieją poważne trudności w ustalaniu zakresu ich kompetencji, a z drugiej - dążenia do ustalenia podstawowych zasad wzajemnych relacji i metod pokojowego rozstrzygania wątpliwości bądź też konfliktów zaistniałych w konkretnej rzeczywistości. Kościół jest wspólnotą wiernych hierarchicznie zorganizowaną, która służy ludziom pomocą w osiąganiu podstawowych wartości religijnych i etycznych w podwójnej płaszczyźnie wertykalnej i horyzontalnej. W płaszczyźnie wertykalnej, czyli w osobistych relacjach z Bogiem - człowiek w Kościele znajduje pomoc w poszukiwaniu odpowiedzi na nurtujące go pytania dotyczące poznania prawdy egzystencjalnej, tj. wskazującej sens życia w wymiarze transcendentnym - przekraczającym granice ludzkiego bytowania na ziemi. W płaszczyźnie zaś horyzontalnej, czyli w relacjach międzyludzkich. Natomiast państwo jest społecznością utworzoną przez ludzi - zazwyczaj należących do tej samej wspólnoty kulturowej - w dążeniu do zaspokojenia swych potrzeb związanych z bytowaniem na ziemi.