Medycyna alternatywna. (Nie)bezpieczna alternatywa? Seria: Pszenica i Kąkol

W Medycynie alternatywnej autorka, z perspektywy lekarza, pokazuje potencjalne zagrożenia związane z praktykowaniem takich sposobów leczenia. Stawia na roztropność w podejmowaniu decyzji dotyczących zdrowia oraz na krytyczne podejście do alternatywnych metod prezentowanych czasem jako złoty środek. Warto zadać sobie pytanie, czy przyjęta metoda terapii, spoza tradycyjnej medycyny, rzeczywiście jest w stanie pomóc oraz czy jest zgodna z nauką Kościoła.

Dla naszych rozważań niezwykle istotny jest kontekst celowości zastosowania metod alternatywnych. Sięgając po tego typu terapie, większość ludzi kieruje się chęcią szybkiego pozbycia się zaistniałego problemu zdrowotnego (łac. celeriter et iucunde); często ignoruje się wówczas wiedzę płynącą z medycyny klasycznej. Dodatkowo nie myśli się o tym, jakie środki będą zastosowane, by osiągnąć poprawę zdrowia; niestety kompletnie pomija się zgodność alternatywnych terapii z prawem moralnym czy nauką Kościoła katolickiego. Nie bierze się też pod uwagę, że czasami stan medyczny konkretnej osoby jest nieodwracalny

– napisała Anna Panasiuk w książce Medycyna alternatywna. (Nie)bezpieczna alternatywa?

Autorka wyjaśnia, co uważane jest za medycynę alternatywną, a co za konwencjonalną. Pokazuje konsekwencje stosowania tej pierwszej z perspektywy specjalisty onkologii i hematologii dziecięcej. Odnosi się również do wymiaru duchowego tego rodzaju praktyk. Publikacja powstała we współpracy z Dominikańskim Centrum Informacji o Nowych Ruchach Religijnych i Sektach w ramach serii „Pszenica i Kąkol”.

O serii:

Pszenica i kąkol to seria książek dotyczących powiązań pomiędzy teologią, duchowością a praktyką życia chrześcijańskiego. Zamiarem autorów jest refleksja na temat tego: „(…) co jest ewangeliczną pszenicą, a co zasiewem Złego, kąkolem”. W poszczególnych tomach autorzy szukają odpowiedzi na pytania, m.in. o to: Jak nowe formy religijne zaspokajają duchowy głód człowieka? Czy da się z nich coś zaczerpnąć? Czy można korzystać z orientalnych technik medytacyjnych, wschodnich sztuk walki czy też chińskich praktyk leczniczych? Czy magia jest czymś niebezpiecznym dla człowieka? Jak roztropnie korzystać z rozmaitych ofert rozwoju, aby nie zatracić perspektywy wzrostu w miłości chrześcijańskiej? Które z doktryn, obrzędów czy metod medycyny alternatywnej mogą być niebezpieczne dla wiary chrześcijańskiej i prowadzą człowieka na duchowe bezdroża, a nawet przyczyniają się do utraty zdrowia psychofizycznego czy wręcz możliwości zbawienia? A także: Czy mamy wierzyć wszystkim nowym prorokom albo objawieniom prywatnym, zwłaszcza wieszczącym rychły koniec świata? Czy każda pobożność prowadzi ku Bogu? Jakie praktyki wypaczają naszą duchowość? W jaki sposób Kościół rozumie cud czy uzdrowienie? Co to znaczy czytać Biblię „po katolicku”? Kiedy dana wspólnota jest zdrowa i można w niej wzrastać, a kiedy staje się ona sektą, która zamyka człowieka na Chrystusa? Kim powinien być świecki lider i jaka jest jego rola we wspólnocie kościelnej?