Migranci katolickich Kościołów wschodnich

Wykaz skrótów
Wstęp

Rozdział I. Kształtowanie się prawodawstwa kościelnego w zakresie duszpasterstwa migrantów katolickich Kościołów wschodnich
1. Geneza wewnątrzkościelnych podziałów i początki kształtowania się katolickich Kościołów wschodnich
2. Sytuacja prawna migrantów wschodnich od początków Kościoła do przełomu XIX i XX w.
3. Orientalium dignitas i inne akty prawne początku XX w. dotyczące duszpasterstwa katolickich migrantów wschodnich
4. Miejsce Kościołów wschodnich w Kodeksie z 1917 r. i kwestia kodyfikacji wschodniej
5. Konstytucja Exsul Familia i jej znaczenie dla duszpasterstwa migrantów wschodnich
6. Problem migrantów wschodnich w dokumentach Soboru Watykańskiego II
6.1. Sobór Watykański II a katolickie Kościoły wschodnie
6.2. Sobór Watykański II a migranci
7. Migranci wschodni w posoborowym prawodawstwie kościelnym poświęconym ludziom w drodze
8. Kodyfikacja Jana Pawła II i inne współczesne akty prawne w służbie migrantom wschodnim
9. Podsumowanie

Rozdział II. Podstawowe prawa i obowiązki wiernych migrantów katolickich Kościołów wschodnich
1. Ludzka mobilność jako jedno z podstawowych praw człowieka
1.1. Prawo do migracji w prawodawstwie świeckim
1.2. Prawo do migracji w dokumentach kościelnych
2. Kanoniczne pojęcie migracji i migranta
3. Uzyskanie przez migranta własnego hierarchy i proboszcza (kan. 916 KKKW)
4. Prawo i obowiązek migranta zachowania własnego obrządku (kan. 17 KKKW)
4.1. Kodeksowe pojęcie obrządku i Kościoła sui iuris
4.2. Przynależność do Kościoła sui iuris
4.3. Zmiana przynależności do Kościoła sui iuris
4.4. Obowiązek zachowania własnego obrządku
5. Prawo migranta do otrzymywania pomocy z dóbr duchowych Kościoła (kan. 16 KKKW)
5.1. Prawo do korzystania z posługi słowa
5.2. Prawo do korzystania z posługi sakramentalnej
6. Prawo migranta do zachowania własnego języka
7. Pozostałe prawa i obowiązki migrantów
8. Podsumowanie

Rozdział III. Prawno-organizacyjna odpowiedź Kościoła na prawo wiernych migrantów wschodnich do specjalnego duszpasterstwa
1. Miejsce migranta w społeczeństwie i Kościele przyjęcia
2. Podmioty odpowiedzialne za duszpasterstwo migrantów
2.1. Hierarcha Kościoła przyjmującego
2.2. Wikariusz biskupi
2.3. Kapelan/misjonarz migrantów
2.4. Krajowy koordynator kapelanów/misjonarzy migrantów
2.5. Osoby konsekrowane
2.6. Wierni świeccy
3. Zorganizowane formy duszpasterstwa migrantów
3.1. Parafia
3.1.1. Parafia terytorialna
3.1.2. Parafia personalna
3.2. Missio cum cura animarum
3.3. Kapelania
4. Udział Stolicy Apostolskiej w trosce o migrantów wschodnich
4.1. Dykasteria ds. Promocji Integralnego Rozwoju Człowieka
4.2. Dykasteria ds. Kościołów Wschodnich
5. Podsumowanie

Rozdział IV. Struktury hierarchiczne dla wiernych Kościołów sui iuris extra territorium proprium jako szczególna forma duszpasterstwa migrantów
1. Równa godność obrządków
2. Kościelna zasada terytorialności
3. Kościół sui iuris w diasporze
3.1. Egzarchat
3.2. Eparchia
3.3. Zakres władzy patriarchy w Kościele sui iuris
4. Ordynariat dla wiernych Kościołów sui iuris nieposiadających własnej hierarchii w diasporze
5. Podsumowanie

Zakończenie
Bibliografia
Abstract