O angielskich tłumaczeniach utworów Norwida

Zaangażowanie, chciałbym powiedzieć, kobiece zaangażowanie Autorki udziela się czytelnikowi. Zwłaszcza, że nigdzie nie nuży go statycznym referowaniem poszczególnych stanowisk, zapraszając raczej do uczestnictwa w wypracowywaniu najlepszej strategii przekładu, włączając w obronę i ochronę tego, co stanowi Norwida. Sposób ujęcia materiału, narzucone sobie ograniczenia, wyraz metodologicznej dojrzałości piszącej, pogłębiony obraz walorów i błędów poszczególnych przekładów, przynoszą owoce w postaci krystalizującej się wizji "optymalnego przekładu utworów Norwida” – kompetentnego uogólnienia spostrzeżeń Badaczki.
Podsumowując, uznaję omawianą rozprawę za rzecz udaną i spełnioną w trzech głównych nurtach: przekładoznawczym, norwidologicznym i postulatywnym (wskazówki oraz ostrzeżenia dla przyszłych tłumaczy). Jest to praca pionierska, spełnia znakomicie postawione sobie przez Autorkę cele poznawcze. Jest to praca, której społeczne znaczenie trudno przecenić (z recenzji dra hab. Józefa Japoli).