Powiedzieć człowiek

Marko Iwan Rupnik w książce "Powiedzieć: człowiek", odwołując się do nauki Ojców Kościoła, snuje refleksje o człowieku stworzonym przez Boga i na obraz Boga.
Osobę ludzką ukazuje on jako wyraz największej, nieogarnionej miłości Stwórcy.
Być stworzonym na obraz Boga znaczy przede wszystkim zmierzać ku swojemu Wzorowi, ale także zostać wezwanym i móc odpowiedzieć, czyli istnieć i uczestniczyć w obecności Boga.
W tym kontekście życie człowieka winno być rozumiane jako odpowiadanie Temu, który niezmiennie zwraca się ze swym Słowem. Poprzez relacje z Bogiem osoba ludzka realizuje się, potwierdzając tym samym swą tożsamość jako dziecka bożego oraz tożsamość Boga jako swego Stworzyciela.
Autor wiele miejsca poświęca problematyce grzechu. Stara się wyjaśnić podłoże i przebieg ulegania pokusie, poczynając od historii opisanej w Księdze Rodzaju. Przestrzega przed niebezpieczeństwami, jakie kryje epoka nowoczesności – współczesny człowiek zaopatrzony w zdobycze techniki ulega pragnieniu stwarzania podległego sobie świata. Owa fikcyjna, kreowana ludzką ręką rzeczywistość staje się źródłem lęku i cierpienia, prowadząc ostatecznie do całkowitego upadku istnienia ludzkiego. W sytuacji narastającego zagrożenia jedynie nieustanne dążenie do poznania, przebywanie drogi Syna, zapewni udział w życiu wiecznym.