Prawosławie rosyjskie w kontekście prozy emigranta I fali uchodźstwa rosyjskiego Borysa Zajcewa

Prezentowana pozycja jest próbą ukazania wizji świata według Borysa Zajcewa na tle prawosławia rosyjskiego i potwierdzenia uniwersalnego charakteru prozy tego pisarza oraz aktualności pytań w niej stawianych. Adresatem książki są wszyscy, którym rosyjska kultura, literatura, sztuka i religia nie są obce.
Uważam, że Autorce tej monografii udało się udowodnić, że w przypadku Borysa Zajcewa i jego stosunku do prawosławia los twórcy pokonał los wygnańca. Chociaż Zajcew przeżył utratę Ojczyzny, ale zyskał wiarę, stając się w pełni chrześcijaninem, zaś jako wytrawny prozaik potrafił podjąć się i odzwierciedlić w swoich utworach spuściznę kulturową i religijną minionej już epoki.
Z recenzji wydawniczej prof. zw. dr hab. Joanny Mianowskiej
Zdaję sobie sprawę z tego, że Autorka monografii podjęła się zadania niełatwego -zbadania prawosławia rosyjskiego w kontekście prozy hagiograficznej i autobiograficznej Borysa Zajcewa. To wyzwanie dla co najmniej kilku prac lub monografii. Kontekst w tym wypadku jest bardzo ważny i w tej monografii Beacie Wegnerskiej udało się udowodnić, że prawosławie rosyjskie Zajcew postrzega w kontekście "Świętej Rusi", co znalazło wyraz w jego prozie hagiograficznej (w Wielebnym Sergiuszu z Radoneża) i autobiograficznej (w tetralogii Podróż Gleba).
Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Galiny Nefaginy