Szkoły dla dzieci niesłyszących na ziemiach polskich w latach 1817-1914

Autorka z wielką wnikliwością prześledziła dzieje szkolnictwa dla dzieci niesłyszących. z niezwykłą starannością wyjaśniała w swej pracy historyczne fazy rozwoju pomocy dla osób niesłyszących. [...] dorobek polskiej historiografii pedagogicznej został poszerzony o monografię stanowiącą wzorcową rekonstrukcję działalności dydaktycznej, wychowawczej i opiekuńczej prowadzonej na rzecz dzieci niesłyszących. [...] praca stanowi bardzo ważny wkład w dorobek polskiej myśli historyczno-pedagogicznej, poszerza bowiem wiedzę na temat placówek wychowawczo-opiekuńczych dla dzieci upośledzonych słuchowo i metod pracy, jakie stosowano w tych szkołach. Ze względu na walory merytoryczne i szeroką bazę źródłową, opracowanie wnosi korzyści dla nauki polskiej. [...] znajdzie trwałe miejsce w nauczaniu historii pedagogiki i historii społecznej. Z recenzji doc. dr Elżbiety Mazur Instytut Archeologii i Etnologii PAN Badania nad instytucjami dla dzieci niesłyszących były prowadzone wyrywkowo. [...] W tę lukę historiograficzną wpisują się badania autorki. Dotarła ona do wielu niewykorzystywanych dotąd źródeł niemal o każdej większej szkole dla dzieci niesłyszących. [...] Autorka skutecznie uzupełniła i posunęła naprzód wiedzę dotyczącą historii polskiej surdopedagogiki. Wysoka wartość i ocena tej bardzo źródłowej pracy polega przede wszystkim na gruntowności analiz i solidności ustaleń, a także kompleksowym ujęciu problematyki. Jest to niewątpliwie opracowanie o bardzo dużej wartości naukowej. [...] Jest to praca oryginalna, nowatorska i jedyna w naszym kraju, która ukazuje wszystkie instytucje edukacyjno-opiekuńcze dla dzieci głuchych w XIX i na początku XX wieku. Mogę to stwierdzić jako badacz od trzydziestu lat zajmujący się dziejami opieki społecznej w Polsce i w Europie. Z recenzji prof. dra hab. Mariana Surdackiego Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II