Wiara i kultura miejscem sporu o człowieka

Wiara i kultura potrzebują się wzajemnie. Wiara bowiem bez kultury - jej języka i pojęć, a więc nie wyrażona, nie osłowiona - jest nikomu nie przydatna, poniekąd martwa. Kultura zaś bez wiary, bez Słowa Wcielonego jest pusta. Mimo swego bogactwa intelektualnego, mimo bogactwa duchowego, bez Słowa Wcielonego, nie może wskazać ostatecznego sensu ludzkiej egzystencji. Bowiem ani filozofia, ani żadna z nauk nie może przejąć roli Objawienia - Wiary i religii.

Wiara i kultura to śmiały eksperyment Pana Boga, i jako eksperyment, jest znaczony sporem - sporem o człowieka. Widzimy go w historii cywilizacji Zachodu. Najpierw spór z filozofią, a od XIX w. w szczególności z nauką, która w różnych ludzkich specjalnościach zaczęła rościć sobie pretensje metafizycznych rozstrzygnięć. Jest to spór o godność człowieka, o metafizykę wyjaśniającą jego egzystencję i przeznaczenie.