Wszystko o ADHD

Jeżeli nie jesteś nowicjuszem w zawodzie nauczyciela, to zapewne miałaś* już w swojej klasie dziecko z Zespołem Nadpobudliwości Psychoruchowej z Zaburzeniami Koncentracji Uwagi, znanym jako ADHD. Nawet jeżeli dopiero zaczynasz karierę jako nauczyciel, to są duże szanse, że zetkniesz się z takim dzieckiem w pierwszym lub drugim roku pracy. Szacuje się, że zespołem ADHD dotknięte jest od 3 do 5 procent dzieci w wielu szkolnym, co przekłada się na jedno lub dwoje dzieci w każdej klasie. Wpływ tych dzieci na klasę jest znacznie większy niż sugerują powyższe liczby. Oprócz cech typowych dla ADHD, związanych z brakiem umiejętności koncentracji uwagi, impulsywnością i nadaktywnością, syndromowi ADHD często towarzyszą rozliczne problemy społeczne, emocjonalne i szkolne. ADHD może prowadzić do wielu lat frustracji i nieporozumień, jeżeli dotkniętemu nim dziecku nie zostanie w odpowiednim momencie udzielona odpowiednia pomoc. Ta książka ma na celu przygotowanie cię na spotkanie z ADHD. Nie da się ukryć faktu, że szkoła i ADHD nie zawsze idą ręka w rękę. Konieczność skupienia, zwracania uwagi na to, co się dzieje dookoła i uważnego wykonywania poleceń nauczyciela stanowią jawne zaprzeczenie zasadniczych cech ADHD. W niektórych sytuacjach, zwłaszcza w klasach o dużej liczbie dzieci, nauczyciel nie jest w stanie poświęcić im tyle uwagi, ile potrzebują. Problemy, na jakie napotykają w szkole dzieci z ADHD, mają swe źródło nie tylko w samym dziecku lub w strukturze szkoły, lecz często są wzmacniane przez niedopasowanie struktury klasy i lekcji do potrzeb dziecka. Kluczowy element pomocy dzieciom z ADHD stanowi poprawienie lub przynajmniej złagodzenie tego niedopasowania. Poprawienie dopasowania może odbywać się na szereg różnych sposobów. W niniejszej książce podstawę stanowi model równoległego nauczania. Jest to w istocie swej metoda uczenia dzieci z ADHD, która łączy techniki wzmacniania gotowości szkolnej oraz wychowania i nauczania. To jest podstawa, z której wywodzi się szereg szczegółowych technik i strategii. Model równoległego nauczania został tak zaprojektowany, aby można go zastosować w zwykłej klasie szkolnej. Przeważająca większość dzieci z ADHD uczęszcza do zwykłych klas, więc model opiera się na próbie wyważenia indywidualnych potrzeb nielicznych dzieci z ADHD z potrzebami reszty uczniów, w taki sposób, aby nauczyciel mógł prowadzić normalną lekcję dla całej klasy, równocześnie umożliwiając stworzenie struktury lekcji niezbędnej dla dziecka z ADHD. Gdy zapoznasz się z całością książki, może się okazać, że niektóre strategie w mniejszym lub większym stopniu dają się zastosować w twojej klasie, niektóre w mniejszym lub większym stopniu pasują do twojego stylu uczenia i temperamentu. W takim przypadku możesz śmiało modyfikować i dopasowywać poszczególne strategie do swoich potrzeb. Może się także okazać, że niektóre strategie stanowią narzędzia nauczania skuteczne i przydatne dla wszystkich dzieci w klasie. [Ze wstępu autorki] Linda Pfiffner jest doktorem pediatrii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine i zarazem licencjonowanym psychologiem klinicznym. Doktorat z psychologii obroniła na Uniwersytecie stanowym Nowego Jorku w Stony Brook. Jest autorką licznych badań nad zachowaniem i nauczaniem uczniów z ADHD, konsultantką i członkiem multidyscyplinarnego zespołu terapeutycznego ADHD w Poradni Rozwoju Dziecka Uniwersytetu Kalifornijskiego w Irvine. Jest autorką wielu artykułów i rozdziałów książek z dziedziny metodyki wychowania szkolnego oraz doradztwa rodzinnego dla dzieci z ADHD. Prowadzi liczne zajęcia, konsultacje i warsztaty na temat ADHD dla nauczycieli i rodziców.