Zapiski internowanego

Wprowadzenie stanu wojennego było najbardziej dramatycznym wydarzeniem w dziejach Polski od czasu zakończenia II wojny światowej. Władzę w państwie przejęła Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego. Zawieszono szereg swobód obywatelskich, w tym możliwość zrzeszania się w Niezależnym Samorządnym Związku Zawodowym „Solidarność”. Jednym z głównych środków represji było uwięzienie bez wyroku sądowego ok. dziesięciu tys. osób, co określono jako internowanie. Niniejsza książka powstała z więziennych zapisków internowanego Ryszarda Buksy, działacza NSZZ „Solidarność” pracowników oświaty.

Autor w swojej relacji przedstawia problemy życia w ośrodkach internowania w Uhercach i Łupkowie. Opowiada o zmaganiach z trudami więziennej rzeczywistości, szczególnie w pierwszym okresie, kiedy panował ścisły więzienny rygor, co pozwala zrozumieć czytelnikowi realia internowania. Ponadto mówi o przesłuchaniach przez Służbę Bezpieczeństwa, o tęsknocie za rodziną oraz o dylematach moralnych i rozterkach w kwestii podpisania tzw. lojalki, której ostatecznie nie podpisał, co przedłużyło okres jego internowania.