Zbawienie przez technikę. Religia Teilharda de Chardin

W publicystyce filozoficznej czytamy często że władze zakonne i kościelne potraktowały Teilharda niesprawiedliwie uniemożliwiając mu publikację esejów religijnych i zakazując przyjmowania różnych funkcji w instytucjach naukowych. Po przeczytaniu tych tekstów okazuje się jednak że w istocie władze te były niezwykle tolerancyjne dla autora który radykalnie odchodził od katolicyzmu. Nikt nie nakazał mu złożenia wyznania wiary po którym okazałoby się jaka jest jego tożsamość. Gdyby nieortodoksyjność de Chardina stała się faktem z punktu widzenia prawa kościelnego to mógł być przecież wezwany do nawrócenia a po odmowie - która najpewniej miałaby miejsce - dano by mu czas na zastanowienie po czym zostałby zawieszony w czynnościach kapłańskich a następnie prawdopodobnie wykluczony z Kościoła karą ekskomuniki. Nic takiego nie miało miejsca pomimo poważnych argumentów uzasadniających tego typu decyzje prawne. Teilhard był jednak tolerowany co świadczy o łagodności przełożonych zakonnych a nawet samego papieża Piusa XII który poddał krytyce nową teologię i jej inspiratorów. Kościół nie prześladował Teilharda to raczej de Chardin zwalczał Kościół i przyczynił się do sporego zamętu w jego łonie.