Znak wspólnoty

Refleksja nad życiem zakonnym
Segno di comunione.Unalettura della vita religiosa
Książka jest zborem artykułów opublikowanych w dwumiesięczniku poświęconym duchowości i wspólnocie "Unita e Carismi" dającym odpowiedź na pytania: Czy zakonnicy i zakonnice są rzeczywiście ekspertami komunii?; Czy jest to tylko roszczenie, pobożne życzenie, czy też rzeczywistość?; W jaki sposób człowiek staje się ekspertem komunii? Książka została napisana w sposób prosty lecz szczery, w mocnym przekonaniu o wielkiej misji powierzonej życiu zakonnemu: być znakiem i narzędziem komunii.
Eksperci komunii. Od lat to szczególne określenie bywa przypisywane zakonnicom i zakonnikom, pochodzi zaś zapewne z dość ważnego dokumentu kościelnego. Albowiem w roku 1980 Święta Kongregacja Zakonów i Instytutów Świeckich, określając w Optiones evangelicae - dokumencie poświęconym Zakonom i promocji ludzkiej - zakonników i zakonnice mianem "ekspertów komunii", przedstawiła ich jako wezwanych do tego, by być w Kościele eklezjalną wspólnotą, a w świecie świadkami i twórcami tego "komunijnego stylu", który umieszczony jest na samym szczycie historii człowieka, według myśli Boga (nr 24). W 1996 roku Jan Paweł II w adhortacji apostolskiej Vita consecrata, podejmując to określenie, wyciągnął z niego w pełni logiczny wniosek: jeżeli są oni ekspertami komunii, to powinni być też zdolni wspierać wszystkich innych członków Kościoła w życiu wspólnotowym. I dlatego Kościół powierza wspólnotom życia konsekrowanego szczególną troskę o wzrost duchowości komunii przede wszystkim wewnątrz nich samych a następnie w łonie kościelnej wspólnoty i poza jej obrębem (VC 51).