Apokryfy Starego Testamentu

Apokryfy Starego Testamentu stanowią tę część literatury światowej która była do tej pory w naszym rodzimym piśmiennictwie tzw. terra ignota - ziemią nieznaną. Powstały one umownie pomiędzy 200 r. przed Chr. a 100 r. po Chr. i choć były per se literaturą religijną nigdy nie weszły do kanonu Pisma Świętego. Jedynie Kościół etiopski zaakceptował do swej Biblii Księgę Henocha. O znaczeniu tej literatury decyduje nie tyle jej przynależność do kanonu Pisma Świętego co sam fakt że jest ona odbiciem poglądów które krystalizowały się w pierwszych dwóch wiekach poprzedzających powstanie chrześcijaństwa oraz w I w. po narodzeniu Jezusa Chrystusa. Zainteresowanie apokryfami datuje się na początek XX wieku chociaż jego pełny rozkwit nastąpił dopiero w połowie stulecia pod wpływem odkrycia rękopisów z Qumran. Okazało się bowiem że poza Biblią istniało wiele utworów które wprawdzie do kanonu Pisma Świętego nie weszły ale ze względu na swoją treść i zainteresowanie wyrażały poglądy teologiczne swojego okresu.