Communio nr 3(153)/2006. Teologia a kultura.

W tym momencie historii potrzebujemy przede wszystkim tego, by ludzie swą wiarą oświeconą i przeżywaną uczynili Boga wiarygodnym w tym świecie. Negatywne świadectwo chrześcijan, którzy mówili o Bogu i zarazem żyli przeciwko Niemu, zaciemniało obraz Boga i otworzyło bramę ku niewierze. Potrzebujemy ludzi, którzy byliby wpatrzeni w Boga, uczący się od Niego prawdziwego człowieczenstwa. Potrzebujemy ludzi, których intelekt jest oświecony światłem Bożym i którym Bóg otworzy serce, tak by ich intelekt mógł przemawiać do intelektu innych, a ich serce potrafiło otworzyć serce innych.
Tylko za pośrednictwem ludzi, którzy zostali dotknięci przez Boga, Bóg może powrócić do ludzi. Potrzebujemy ludzi takich jak św. Benedykt z Nursji, który w czasach rozkładu i upadku odszedł na całkowitą samotnię i zdołał, po wszystkich oczyszczeniach, które musiał przejść, wznieść się ku światłu, powrócić i założyć Monte Casino, miasto na górze, które wśród tylu ruin zjednoczyło siły kształtujące nowy świat. Tym sposobem św. Benedykt, podobnie jak Abraham, stał się ojcem wielu narodów. Zalecenia, podane mnichom na końcu jego reguły, stanowią wskazania, które ukazują także nam drogę prowadzącą ku górze, poza kryzysami i rozdarciami.
/"Podobnie jak istnieje zawziętość zła, która oddala od Boga i prowadzi do piekła, tak jest i gorliwość dobra, która oddala od grzechów, a prowadzi do Boga i do życia wiecznego. Ta więc właśnie gorliwość niechaj wyróżnia mnichów w ich życiu żarliwej miłości tak, aby w okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzali (Rz 12,10). Niech słabości swoje duchowe i cielesne znoszą cierpliwie. (...) Niech darzą się wzajemnie czystą w intencji miłością braterską. Niech Boga boją się dlatego, że go miłują. (...) Niechaj nic nigdy nie będzie dla nich ważniejsze od Chrystusa, który oby nas razem raczył doprowadzić do życia wiecznego./"
(por. Kardynał Joseph Ratzinger, Europa w dobie kryzysu kultury)