Medioznawstwo personalistyczne. Tom 2. Wybrane zagadnienia z kultury mediów

Trzeba podkreślić ogromną pracę wykonaną przez autorów tej nowatorskiej w medioznaw-stwie publikacji. Autorzy - sądząc po tematyce artykułów - są przedstawicielami różnych dyscyplin naukowych: teologami, filozofami, kulturoznawcami, socjologami, prawnikami, praktykami technologii medialnych, językoznawcami. W poszczególnych rozdziałach poszukują wspólnej płaszczyzny porozumienia na gruncie filozofii personalizmu, zwłaszcza jej bogatej polskiej tradycji, współtworzonej przez ks. prof. dr. hab. Czesława Bartnika, a nade wszystko przez Karola Wojtyłę - św. Jana Pawła II. Trudne zadanie, kt óre wyznaczono autorom, dotyczy próby sformułowania personalistycznej perspektywy teoretycznej w badaniach mediów. Do tej pory w medioznawstwie raczej mieliśmy do czynienia z koncepcjami neo-marksizmu, feminizmu, semiotyki. Nie wypracowano podobnej syntezy ukazującej możliwość, zasadność i potrzebę utworzenia nowego nurtu w teorii i praktyce badania mediów. Nurtu, który akcentuje osobę człowieka jako podmiotu korzystającego z mediów i wspólnotę jako osobową przestrzeń komunikacji społecznej. Publikacja tej monografii to początek polskiej szkoły medioznawstwa personalistycznego. Ta niezwykła summa wymaga od nas nie tylko lektury, ale podjęcia badań empirycznych na podstawie wypracowanej teorii.

Z recenzji dr. hab. Piotra Drzewieckiego, prof. nadzw. Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Zaproszenie autorów do przygotowania recenzowanej pracy jest próbą integracji środowiska specjalistów nauk o mediach wokół postulatu rozwijania medioznawstwa personalistycznego. Stanowi ważny krok na drodze krystalizacji tożsamości proponowanego kierunku badań medioznawczych. Monografia ta ukazuje pluralizm ujęć i sposobów rozumienia doniosłego i niepodważalnego związku zachodzącego pomiędzy osobą ludzką, mediosferą i procesami komunikowania społecznego. Zadanie rozpoznania wielości możliwych interpretacji tego związku, będące podstawowym celem tej pracy, zostało pomyślnie wykonane. Nie można już bowiem dłużej bagatelizować pilnej potrzeby podjęcia wnikliwych badań nad działaniami mediahio-komunikacyjnymi człowieka w środowisku mediów z perspektywy personalizmu, bowiem to właśnie potencjalności osobowe homo medialis warunkują ich zaistnienie i owocny rozwój. Personalistyczna perspektywa badawcza wydaje się zatem oczywista i wręcz naturalna. [...] Program badawczy i narzędzia analizy osobowego fenomenu mediów i osoby ludzkiej jako kreatora i użytkownika mediów wymagają precyzyjnego opracowania. Recenzowana praca prezentuje inspirujące rozwiązania w tym zakresie. Dorobek polskich personalistów jest imponujący. Niewątpliwie mogą oni wnieść swój istotny wkład w nauki o mediach. Postulat powołania szkoły medioznawczej o personalistycznym profilu badawczym, który został postawiony przez autorów tej monografii, wydaje się ze wszech miar uzasadniony i godny rozpatrzenia.

Z recenzji ks. dr. hab. Jarosława Woźniaka Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II w Lublinie