Praktyczny przewodnik dla spowiednika

Zdziwiony i rozczarowany będzie każdy, kto w "Praktycznym przewodniku dla spowiednika” św. Alfonsa Liguori, Doktora Kościoła i patrona spowiedników, będzie poszukiwał konkretnych wskazówek dla jednej z najtrudniejszych kapłańskich posług, jaką jest posługa w konfesjonale. Nie należy po tę książkę sięgać z takim nastawieniem. Ale każdy, kto zdoła w tej książce odnaleźć zmaganie św. Alfonsa z osiemnastowiecznym rygoryzmem i ignorancją religijną olbrzymich rzesz ludzi, by nawet najbardziej zagubiony penitent przystępujący do spowiedzi mógł wrócić na drogę zbawienia stając wobec miłosierdzia Boga, znajdzie w niej inspirację dla kształtowania własnej duchowości kapłana.

Od wydawcy
"Uwzględniając uwarunkowania tamtych czasów – święci żyją przecież w historii (nie mieliby sensu, gdyby byli poza nią) – to złączenie troski duszpasterskiej z ludzką słabością, jak uczynił Alfons, to uzależnienie przebaczenia bardziej od miłosierdzia niż od prawa, było dla XVIII wieku, ale także dla nas dzisiaj, wydarzeniem z pewnością nadzwyczajnym. Z sędziego kapłan staje się ojcem – ta przemiana mogła u św. Alfonsa wypływać jedynie z jego żarliwej praktyki ewangelicznej pośród włóczęgów, wykluczonych, ubogich. Na dłuższą metę skutek tego «kopernikańskiego przewrotu» w teologii moralnej nie byłby możliwy, gdyby u św. Alfonsa nie pojawiła się świadomość wolności jako fundamentu wiary i wyborów chrześcijanina, które misjonarz, ale także biskup lub proboszcz, powinien wesprzeć miłością”.
Gabriel de Rosa (z przedmowy)
Kiedy przypatrzymy się tytułom rozdziałów książki, od razu zobaczymy, że zasadniczą troską autora jest sposób, w jaki powinien się odbywać dialog między spowiednikiem a penitentem. Spowiednik nie może nigdy zapominać, że grzesznik jest nie tyle winnym, co raczej przede wszystkim chorym, którego należy kochać i leczyć. W dialogu sakramentalnym kapłan powinien pomóc penitentowi w rozpoznaniu korzeni swego zła, aby następnie móc przepisać najbardziej odpowiednie lekarstwa.

Sabatino Majorano CSsR
Św. Alfons Maria de Liguori (1696–1787), będąc uznanym adwokatem, po przegranym procesie sądowym wstępuje do seminarium i w 1726 roku przyjmuje święcenia kapłańskie. W Neapolu pracuje wśród ludzi ubogich i prostych, do których inni kapłani nie docierali. Takich ludzi spotkał również w wioskach koło Neapolu. Z myślą o nich założył Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela (redemptoryści), któremu powierzył misję głoszenia Ewangelii najbardziej opuszczonym. W 1762 roku został biskupem diecezji Sant’ Agata dei Goti. Papież Pius IX ogłosił go doktorem Kościoła, a Pius XII patronem spowiedników i moralistów.