Prawo rzymskie. Marginalia

Prawo rzymskie to nie tylko suche formułki, które często stają się prawdziwą zmorą studentów I roku prawa. To również wspaniały i wyrafinowany system prawa stworzony w starożytności, a następnie rozwinięty i dopełniony przez wieki następne. Zbyt łatwo zapomina się dziś, że ius Romanum stanowi jeden z najważniejszych bodźców oddziałujących na kulturę europejską na przestrzeni epok. Z niejakim zdziwieniem można więc przyjąć wiadomość, że treści w nim zawarte lub z niego wyprowadzane nie tylko wypełniły pokryte dziś kurzem foliały prawniczej mądrości, ale i odcisnęły znaczące piętno na takich "nieprawniczych" dziedzinach myśli ludzkiej jak: sztuki piękne, muzyka, literatura czy teatr. Robiono z nich zresztą i inny użytek. Koncepcjami, których korzenie sięgają jeszcze antycznego prawa rzymskiego, niejednokrotnie manipulowano dla osiągnięcia doraźnych korzyści politycznych. Prześladowaniom mniejszości, dyskryminacji kobiet, kolonializmowi a nawet ludobójstwu zawsze towarzyszyły odwołania do prawa rzymskiego. Tę "alternatywną" drogę recepcji prawa rzymskiego w świadomości zbiorowej pokazuje cykl esejów pt. "Prawo Rzymskie. Marginalia".