Tradycyjne wędzenie

Pierwsze kiełbasy [...] były wyrabiane już przez ludzi pierwotnych, którzy do żołądka zwierzęcego wkładali inne wnętrzności upieczone nad ogniem. Być może szkocka potrawa haggis pochodzi od takich właśnie wyrobów. Grecy i Rzymianie rozwinęli sztukę robienia kiełbas. Niemcy, którzy twierdzą, że wymyślili kiełbasę, przyjęli prawdopodobnie przepis od Rzymian. Prawdziwymi artystami w tej dziedzinie są jednak Francuzi. Liczba i różnorodność gatunków kiełbas, które udało im się wymyślić przez lata, są doprawdy zdumiewające.
Polskie osiągnięcia w tym zakresie są o wiele skromniejsze, ale już od XIV wieku w sztuce przetwórstwa mięs idziemy krok w krok z europejskimi tendencjami. Zawdzięczamy to głównie wzorom niemieckim, a później także wpływom włoskim i francuskim. "Na rynkach i jatkach można było nabyć mięso w różnej postaci - nie tylko świeże, ale również wędzone i solone. Najprawdopodobniej już od szesnastego wieku znano w Polsce zatapianie w tłuszczu i wędzenie".
W Rocznikach Jan Długosz tak pisze o wędzeniu i soleniu mięs:
"Z Niepołomic udał się Król Władysław przez zwykłe miejsca postoju na Litwę i całą zimę spędził na polowaniu na dziczyznę. Z różnorakiej schwytanej na polowaniu dziczyzny, którą można spotkać na Litwie, nie zapomniał posłać każdej zimy całych sztuk dzików, a jeżeli groziło ciepło - solonych, przede wszystkim królowej Zofii, następnie arcybiskupom, biskupom, wojewodom i panom Królestwa Polskiego, również książętom śląskim, kapitule, magistrom i doktorom Uniwersytetu Krakowskiego oraz : rajcom krakowskim.