Zeszyty z metafizyki 5. Odkrycie wewnętrznej struktury bytów

Współczesny przyrodnik chce - na wzór platońskiego Demiurga - stwarzać rzeczy. W procesach klonowania, krzyżówek genetycznych, tworzenia nowych zmutowanych form roślin nie chodzi tylko o przeformowywanie i przetwarzanie rzeczy, ale stawianie się w roli kogoś, kto dzięki nauce uzurpuje sobie moc stwarzania. Rodzi się zatem konieczność odpowiedzi na pytanie, czy istnieją granice ingerencji w strukturę rzeczy, granice poza którymi ingerencja przestaje być doskonaleniem, a podąża w kierunku szkodzenia i deformowania. Problem ten jest domeną nie tylko nauk przyrodniczych, ale przede wszystkim metafizyki. Metafizyka uczy bowiem odkrywania wewnętrznej struktury rzeczy, w której obok elementów przypadłościowych są także elementy konstytutywne, czyli takie, które determinują naturę rzeczy, te zaś wyznaczają granicę tożsamości i indywidualności rzeczy, która w żaden sposób nie może zostać naruszona bez zniszczenia samej rzeczy. Jak jednak odkryć i rozpoznać te elementy? Jak wyznaczyć granice operowania nimi? Jak określić naturę tych elementów, by były dla wszystkich ludzi - nie tylko metafizyków - zrozumiałe i widoczne? To nowe wyzwanie stojące przed filozofami uprawiającymi metafizykę realistyczną. Czy wypowiadanie się w tej sprawie zostało zarezerwowane wyłącznie dla nauk przyrodniczych? Na te pytania spróbujemy odpowiedzieć w niniejszym Zeszycie z metafizyki. Najważniejszym zaś celem tego "Zeszytu" jest wprowadzenie czytelnika w umiejętność odkrywania wewnętrznej struktury świata osób i rzeczy a przez to docieranie do takich złożeń, których nie mogą odkryć żadna inna nauka poza metafizyką.