Psalmy (72 - 103) cz. 3

Zbiór psalmów stał się uprzywilejowanym tekstem mesjańskiej i liturgicznej modlitwy chrześcijaństwa. XVIII-wieczny komentator, Calmet, porównał Psałterz do barwnego gobelinu o wyraźnie zarysowanych i wyznaczonych obszarach, które nazwano później "gatunkami literackimi”. Psalmy bez wątpienia są piekną modlitwą. W postaci hymnów, które – o nic nie prosząc – wysławiają jedynie Boga "z powodu Jego wielkiej chwały” przeplatają się często z okrzykiem skargi, bólu, rozdarcia wewnętrznego i innych stanów duchowych ludzi...
Aby poznać ten "mikrokosmos”, konieczna jest poważna praca badawcza, gdyż psalmy, poza tym że są utworami mistycznymi i teologicznymi, często są również pieśniami o wysokiej wartości poetyckiej, pełnymi błyskotliwych symboli, zbudowanymi z żywych i złożonych wyrażeń literackich, naznaczonymi przez różne czasy, w których powstawały. Po stuleciach badań egzegetycznych, które wytwarzały coraz bardziej wyrafinowane narzędzia analityczne, z coraz większym powodzeniem odkrywamy skarby ukryte w tych pieśniach.
W dziele tym Gainfranco Ravasi chce właśnie dokonać bilansu tych badań, ukazując całe światło, jakie zostało rzucone na 150 zdumiewających utworów Psałterza. Jednocześnie jednak, omawiając również najnowsze kierunki badawcze, porusza się nowymi ścieżkami. Po stuleciach badań egzegetycznych, które wytwarzały coraz bardziej wyrafinowane narzędzia analityczne, z coraz większym powodzeniem autor odsłania skarby ukryte w tych pieśniach. Psalm 73 to historia pewnej duszy pokazana od kryzysu do światła. Psalm 85 jest pieśnią pełną pokoju, Ps 90 – elegią o ludzkiej przemijalności, Ps 103 – wspaniałym "błogosławieństwem”. Bogactwo kolejnych wersetów biblijnych modlitw psalmicznych Ravasi ukazuje poprzez wnikliwą analizę tak literacką, jak i egzegetyczną.