De defectibus od Mszału Piusa V do Mszału Jana XXIII Pomiędzy wiernością i zmianą. Seria: W poszukiwaniu kościoła Chrystusowego V

Dawid Mielnik - absolwent teologii, nauk biblijnych, filozofii, filologii polskiej, edytorstwa i informatyki, doktor nauk teologicznych w zakresie teologii biblijnej (KUL, 2017) oraz doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii (KUL, 2021). Autor dziesięciu monografii naukowych, ponad 120 recenzowanych artykułów naukowych oraz trzech dzieł z zakresu literatury płęknej. Redaktor 12 prac zbiorowych, prelegent mający ponad 70 wystąpień na konferencjach naukowych, członek komitetów organizacyjnych 60 konferencji naukowych (międzynarodowych i ogólnopolskich). Wielokrotny stypendysta m.in. stypendium Marszalka Województwa Lubelskiego (2010-2012) czy stypendium naukowego dla wybitnie uzdolnionych studentów (2012-2013). Laureat konkursu „Studencki Nobel" na szczeblu regionalnym i ogólnopolskim w dziedzinie nauk humanistycznych. Zainteresowania badaw-cze: egzegeza biblijna, symbolika liturgiczna, relacje pomiędzy Mszałem Jana XXIII a Mszałem Pawła VI.
Mimo iż publikacja pisana jest z perspektywy osoby rozmiłowanej w tradycyjnej liturgii rzymskiej, to jednak Autor zachowuje obiektywizm i jego ewentualna krytyka rozwiązań zaproponowanych w odno-wionym Mszale Rzymskim zawsze zakorzeniona jest w wyprowadzonych wnioskach. Nigdy nie jest arbitralna i Dawid Mielnik nie zdradza żadnych uprzedzeń względem Mszału Pawla VI. Poza tym autor krytycznie podchodzi także do tzw. nadzwyczajnej fonny rytu rzymskiego, nie bojąc się formułować za-rzuty również pod adresem Mszału Jana XXIII. Takie postawienie sprawy powinno prowokować dalsze, merytoryczne dyskusje nad liturgią rzymską nie tylko pomiędzy zwolennikami „nowej" i „starej" Mszy, ale również pomiędzy samymi adherentami przedsoborowej liturgii, czyli np. pomiędzy Bractwem ka-płańskim św. Piusa X a tzw. sedewakantystami.

Z recenzji prof. dr. hab. Artura Andrzejuka

Monografia ma liczne walory poznawcze, ponieważ przedstawiona w niej problematyka nie jest powszechnie znana, a jednak znaczenie teologiczne (a także praktyczne) poruszanych kwestii jest trudne do przecenienia. Znajomość tekstu De defectibus jest raczej znikoma nawet wśród znawców liturgii tradycyjnej, a jej ograniczenie wynika z coraz słabszej znajomości łaciny. Dlatego trzebapodkreślić war-tość pracy D. Mielnika, który przybliża polskiemu czytelnikowi tekst dla wielu niezrozumiały w postaci aneksu będącego przekładem rubryk De defectibus według edycji typicznych z 1920 i 1962 roku. Autor zamieszcza również w postaci aneksu synopsę zawierającą poszczególne rubryki tych edycji typicznych Mszału Rzymskiego, które były podstawą prowadzonych analiz. Te dwa aneksy bardzo podnoszą wartość monografii ponieważ umożliwiają czytelnikowi zapoznanie się z materiałem źródłowym i spraw-dzenie słuszności analiz przeprowadzanych w korpusie pracy.
 
Z recenzji dr hab. Moniki Komsty